Wat heb ik nou geleerd van mijn eigen reflectie-challenge?

Je bekijkt nu Wat heb ik nou geleerd van mijn eigen reflectie-challenge?

En daar zat ik dan, midden tussen de druivenranken met uitzicht op het Gardameer…

Ik zat vlak voor de meivakantie in een nogal drukke tijd, en ik moest ook nog de filmpjes maken voor de reflectie-challenge… Dus besloot ik om die in Italië op ons vakantieadres op te nemen. Er was vast wel een leuk, rustig plekje in de buurt om ongestoord te werken.

Het is dinsdagochtend, we zijn gesetteld en bijgekomen van de reis, mooi moment om te gaan opnemen, maar waar? Super-toeristisch, achter ons chalet een drukke weg die je goed hoort. Dus ik pak de auto en rij de heuvels in.

Na een tijdje vind ik een mooi plekje, op de achtergrond wat bergen en bomen, ochtendzonnetje, helemaal goed!

Maar dan:
nieuwsgierige wandelaars en luidruchtige mountainbikers komen langs, ik stop telkens de opname…
De wind wakkert aan, wolken kruipen voor de zon, de eerste regendruppels op mijn MacBook…
Ik pak de boel maar in, blij dat ik in ieder geval één filmpje af heb…

Een paar dagen later:
Weer hoopvol rij ik naar dezelfde plek, ik maak lekker vaart met het tweede filmpje, bijna klaar…. En ik hoor een motor starten. Een minitractor met enorme vloeistoftank komt aanrijden. Een Italiaanse wijnboer in een soort astronautenpak besproeit de jonge ranken. En een deel van de bestrijdingsmiddelen waait gevaarlijk mijn kant op. Ik denk: ‘Hij heeft vast niet voor niks zo’n pak aan.’ Ik vlucht de auto in en wacht tot hij klaar is. En toen ging het regenen…

Voor het derde filmpje kies ik een plek aan het water, na al die ervaringen. Verscholen achter een douche-huisje maak ik het laatste filmpje, net tussen twee buien in.

Gelukt!
En wat heb ik nou geleerd van mijn eigen reflectie-challenge?

Niet zoveel vrees ik, totdat ik terugga naar het moment waarop ik besloot de filmpjes dan maar in Italië op te nemen. Dat ik dat aan mezelf verkocht als een goed idee, in plaats van goed bij mezelf stil te staan bij wat ik wil en nodig heb en daar ruimte voor te maken.
En dat doe ik vaker, de vlucht nemen naar de toekomst als ik het in het hier-en-nu even niet overzie. In plaats van mijn falen toe te geven, er een mooie draai aan geven.

De challenge is gelukt, maar het heeft me ook een stuk vakantie gekost. had ik nou maar zelf die reflectie-challenge gedaan vóór de vakantie.

Heb je de challenge gemist, laat het weten in de comments of stuur ons een mail. Wij sturen de challenge naar je op.

Ben je geïnteresseerd in het begeleiden van anderen in hun reflectieproces, kom dan eens naar onze experience-day https://www.kempler-instituut.nl/product/experience-day-ervaringsgerichte-supervisiecoaching/

Wietze van der Laan

Mijn onderwijsachtergrond helpt me als trainer en docent bij het Kempler Instituut: niet alleen wát onze studenten moeten leren, maar ook hóe is voor mij een mooie puzzel die nooit verveelt. Die combinatie tussen een vak leren, expertise opbouwen én leren hoe je als mens contact maakt met je medemens heeft de toekomst.

Geef een reactie