Als de ander mijn inspiratie is waarheen en waarlangs voert mijn weg dan vanaf hier? Ik zag deze zin ergens al weet ik niet meer precies waar. Ik realiseerde me later dat dit de aanleiding is geweest dat ik op latere leeftijd mijn koers heb veranderd en aan de opleiding tot maatschappelijk werk ben begonnen. Omdat ik naar mijn idee, onvoldoende handvatten had meegekregen vanuit de opleiding tot maatschappelijk werker om een goede hulpverlener te zijn, ben ik gestart met de opleiding Ervaringsgerichte Psychosociale Therapie aan het Kempler Instituut Nederland. Er ging een wereld voor me open en dat al op de introductie dagen in mei 2009. Wat voor mij helemaal nieuw was, is dat ik zelf als persoon én als hulpverlener er toe doe in een gelijkwaardig contact met de ander. Het waren 3 indrukwekkende jaren waarin ik mezelf heb leren kennen vanuit een ander perspectief, waarin ik zocht naar wat IK dacht, voelde, en wilde. Dit was voor mij geheel nieuw. Soms kijk ik terug naar waar ik enkele jaren geleden stond en de persoonlijke groei die ik tot nu toe heb doorgemaakt in de wetenschap dat ik nog steeds groeiende ben. Het was een heftige, intensieve tijd, nodig om nog beter te kunnen zijn in wat ik al goed kon, maar met een geheel nieuwe dimensie: een vorm van hulpverlenen waarbij autonomie en verbondenheid onlosmakelijk zijn verbonden. Voor de ander maar zeker ook voor mezelf. Het voelt nieuw en soms nog wat onwennig, maar ik wil voor geen goud meer terug naar mij als persoon van destijds. Niet voor mezelf, niet voor mijn partner en onze kinderen en ook niet voor de cliënt